Tuje – skąd ich nazwa?

Tuje to właściwie żywotniki, a ich potoczna nazwa wzięła się od łacińskiej nazwy tych cyprysowatych roślin iglastych, a mianowicie „thuja”. Rodzaj ten obejmuje sześć gatunków drzew i krzewów, z których w Polsce uprawia się trzy.

Są one bardzo popularne miedzy innymi przez to, że oprócz ładnego wyglądu są łatwe w pielęgnacji oraz odporne na choroby i działanie szkodników, które atakują je bardzo rzadko.

Tuje – czym są tuje?

Tuja to roślina, bez której nie wyobrażamy sobie parku, działki czy przydomowego ogrodu. Niewiele jednak osób zdaje sobie sprawę, jak wiele różnych tui spotykamy chociażby na spacerze w parku. Trzeba się nieco lepiej przyjrzeć ich biologicznemu podziałowi, a może wtedy zaczniemy rozpoznawać, która to tuja stoi przy naszej ulubionej spacerowej alejce.

Nazwa drzewa pochodzi od łacińskiego Thuja, a w Polsce mówi się na nią też żywotnik. Te drzewa iglaste pochodzą z terenów Ameryki Północnej, a dokładnie z Kanady oraz Azji Wschodniej. Tuje należą do rodziny cyprysowatych. Żywotniki są długowiecznymi, zimozielonymi roślinami iglastymi, które potrafią rosnąć kilkaset, czasem tysiąc lat. Thuje zachwycają swoim wyglądem, w zależności od odmiany, stanowiąc krzew bądź drzewo iglaste, a ponadto rozsiewają niezwykle przyjemną, leśną woń. Żywotniki sprawdzają się doskonale w roli żywopłotów, mniejsze jej odmiany, mające formę niewielkich krzewów ozdobnych, wspaniale uzupełniają ogrodowe przestrzenie.

Dodatkowym atutem tuj jest fakt, że są całorocznymi roślinami ogrodowymi, dzięki czemu można cieszyć nimi oko nawet w zimie, gdzie przyprószone śniegiem prezentują się wyjątkowo czarownie. Żywotniki nie są wymagającymi krzewami iglastymi, jednak warto pamiętać, że ich wymagania różnią się w zależności od gatunku. W swoim naturalnym środowisku tuje potrafią osiągnąć nawet 60 metrów wysokości. W naszym klimacie żywotniki uzyskują dużo mniejsze, choć wciąż imponujące, rozmiary, urastając do 15 metrów. Rośliny ozdobne zazwyczaj przyjmują kształt stożka, kuli lub kolumny, co uzależnione jest od gatunku. Gałęzie tuj są wiotkie i gęste, pokrywając pień drzew iglastych niemal do samej ziemi, choć w przeciągu lat mogą się nieco ogołacać. Pędy żywotników są zbudowane z płaskich, przylegających do siebie łuskowatych liści, które wydzielają bardzo intensywny i przyjemny zapach. Owocami tuj są szyszki, które, początkowo zielone zmieniają po dojrzeniu swą barwę na brązową.